Akademik Veri Yönetim Sistemi
13. Ulusal Pediatrik Hematoloji Kongresi, Antalya, Türkiye, 14 - 17 Ekim 2021, ss.189
AKUT LENFOBLASTİK LÖSEMİLİ OLGULARIMIZIN RETROSPEKTİF ANALİZİ
1Mustafa Özay, 2Sedef Terzioğlu Öztürk, 3Zuhal Keskin Sarılar
1Atatürk Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Hematoloji Bilim Dalı, ERZURUM
2Kahramanmaraş Necip Fazıl Şehir Hastanesi Çocuk Sağlığı Ve Hatalıkları Bilim Dalı
3Sağlık Bilimleri Üniversitesi Samsun Eğitim Ve Araştırma Hastanesi Çocuk Hematoloji Bilim Dalı, SAMSUN
Email : mustafaaryaozay@gmail.com, , drzuhalk@hotmail.com
Amaç: Kliniğimizde Ocak 1998-Aralık 2018 tarihleri arasında akut lenfoblastik lösemi (ALL) tanısı ile takip ve
tedavi edilen olgular geriye dönük olarak değerlendirildi.
Metod ve Bulgular: Belirtilen tarihler arasında toplam 272 olgu tedavi edildi. Olguların 103’ü (%37,9) kız, 169'u (%62,1) erkek ve ortanca yaş 63,5 ay (4- 204) idi. Olguların 224’ü (%82,4) prekürsör B, 48’i (%17,6) T hücreli ALL tanısı aldı. Hastaların 99’una St Jude Total XIII, 46'sına TR- ALL-BFM-95, 7’sine Interfant 06’, 54’üne ALL-BFM- 2000, 65’ine ALLIC-2009, 1’ine COG tedavi protokolü verildi. Hastaların 82’si SR, 90’ı MR ve 100’ü HR grubunda idi. Tanı sırasında 13 hasta da (%4,8) SSS tutulumu tespit edildi. İndüksiyon tedavisinin 8. gününde 182 hastanın prednizolona cevabı değerlendirildi ve 24’ünün (%13) cevapsız olduğu görüldü. Yüz yetmiş beş hastanın 33. gün kemik iliği değerlendirilmesi yapıldı. Bunlardan 168’inde (%96) tam remisyon sağlanırken 7 hasta remisyona girmedi. Hastaların 42’sinde (%15,4) görülen relapslar sırası ile, 23 hastada kemik iliği, 8 hastada SSS, 5 hastada kemik iliği ile birlikte SSS, 4 hastada kemik iliği ve SSS ayrı zamanlarda, 2 hastada kemik iliği ile birlikte testis tutulumu idi. Tedaviyi ya da takip süresinde kaybedilen olgulardan; 27’si (%46,5) enfeksiyondan, 22’si (%38) relaps sonrası progressif hastalıktan, 4’ü tedavi devam ederken kanamadan, 2’si karaciğer toksisitesinden ve 3’ü bilinmeyen bir nedenden kaybedildi. Tedaviyi bırakan ve sevk edilenler dışında kalan 242 hastanın ortalama izlem süresi 64,4 (15 gün-252 ay) ay, ortalama takip süresi 71,4 (0-219 ay) aydı. Bu hastaların 10 yıllık genel sağkalım oranı %73, olaysız sağkalım ise %67 idi. Standart ve orta risk grubunda 10 yıllık genel sağkalım oranının %82 olduğu görülürken yüksek risk grubunda bu oran %59’lara kadar düşmekte idi. Yüzellibir hasta remisyonda takip edilirken, 33 hastanın remisyonda halen tedavileri devam etmektedir.
Sonuç: Yüksek riskli hastalarımızın oranının fazla olmasına rağmen, hem 10 yıllık genel sağkalımın hemde düşük-orta riskli hastalarda yaşam oranlarının iyi olduğu görüldü.