Toplumsal, ekonomik, çevresel değişimler ve teknolojik gelişmelerin kentsel mekân ve yapılar üzerinde önemli etkileri olmaktadır. Binaların kullanım ömürleri genellikle bu değişim ve gelişmeleri karşılayamadıkları için yapısal ömürlerinden daha kısa olmaktadır (Slaughter, 2001). Toplumsal, çevresel, kentsel farkındalığın artması, değişimin doğasının ve hızının sürekli değişmesi gibi faktörler değişime uyum sağlayan uyarlanabilir yapılara olan talebi artırmaktadır. Literatürde yapılarda uyarlanabilirlik seviyesini artırmak için çok sayıda strateji önerilmektedir. Bu stratejiler arasında aynı hedefe hizmet eden bazı stratejiler farklı kaynaklarda terminolojik olarak farklılaşmaktadır. Bu durum stratejilerle ilgili anlam karmaşası yaratmakta ve kavramların anlaşılmasını zorlaştırmaktadır. Bu kapsamda bu çalışmada meta analizi yapılarak uyarlanabilirlikle ilgili stratejiler araştırılmış ve kullanım sıklıkları saptanmıştır. Sırasıyla esneklik, genişleyebilirlik, sökülebilirlik, hareketlilik, kapasite üstü tasarım, dönüştürülebilirlik, yeniden kullanım, bağımsızlık, modülerlik ve yeniden donatılabilirlik kaynaklarda en fazla geçen uyarlanabilirlik stratejilerdir. Bu stratejiler temel stratejiler kabul edilmiş ve diğer stratejilerle ilişkilendirilerek terminolojik karışıklık giderilmeye çalışılmıştır.