Suriye’de 2011 yılının mart ayında patlak veren, Esad rejiminin silahlı müdahalesiyle
birlikte iç savaşa dönüşen olaylar silsilesi, Türkiye’ye doğru yoğun bir göç dalgasını
oluşturmuştur. İlk başlarda sığınmacılar sadece sınır illerinde ve kamplarda ikâmet etseler
de iç savaşın uzaması ile kamp sayısı yetersiz kalmış ve ardından Suriyeliler, kamplardan
ayrılarak neredeyse ülkenin tamamına dağılmışlardır. Bu çalışmada, Suriyeli sığınmacıların
Erzurum’daki kentsel entegrasyon sürecini analiz etmek ve savaşın bitmesi durumunda
sergileyecekleri tutumu tespit etmek amaçlanmıştır. Araştırmada Erzurum’da farklı
mahallelerde ikâmet eden 50 Suriyeli sığınmacı ile yüz yüze yapılan anketler kullanılmıştır.
Anketlere katılanların tamamı aile reisi veya o rolü üstlenen kişilerden oluşmaktadır. Anket
sonuçları frekans (f) ve yüzde (%) kullanılarak analiz edilmiştir. Bu bağlamda Erzurum’da
yaşayan Suriyelilerin; ülkeye uyum sürecinde en çok karşılaştıkları sorunun Türkçeyi düzgün
konuşamama olduğu; şehre uyum sürecinde karşılaştıkları en büyük sorunun ise sert geçen
hava koşulları ve iş imkânlarının yetersizliği olduğu; ama yine de %66’sının başka bir yere
göç etmek istemediği; %56’sının 1.5-2 yıldır ikâmet ettiği; %84’ünün devlet yardımlarından
haberdar olduğu; %66’sının Halep’ten geldiği; savaşın bitmesi durumunda %80’inin geri
dönme isteğinin olduğu tespit edilmiştir.
Anahtar Kelimeler: Erzurum, Suriyeli sığınmacı, mülteci, kentsel entegrasyon.
The sequence of events that erupted in Syria in March 2011 and then
transformed into a civil war as a result of the armed intervention by the Assad Regime has
created an intense wave of migration towards Turkey. Even though the refugees resided in
border provinces and camps in the beginning, the Syrians left the camps and dispersed
throughout almost the entire country as the civil war extended. The objective of this study is
analyzing the urban integration process of Syrian refugees in Erzurum and ascertaining the
attitude they would adopt at the end of war. In the study, face-to-face questionnaires
conducted with 50 Syrian refugees who reside in different neighborhoods of Erzurum are
used. All of the participants are either the heads of family or the persons who assume that
role. The questionnaire results are analyzed by using frequency (f) and percentage
(%).Within this context, it is established that the problem encountered the most by the Syrians
living in Erzurum is not being able to speak the Turkish language properly; the biggest
problem encountered during the process of adopting to the city is rough weather conditions
and insufficient employment opportunities; however 66% of them do not want to migrate
anywhere else; 56% has been a resident for 1.5-2 years; 84% is aware of government aids;
66% has come from Aleppo; 80% wishes to go back in case the war ends.
Keywords: Erzurum, Syrian asylum seekers, refugee, urban integration.
