OTURARAK VOLEYBOL SPORCULARININ SPOR YARALANMASI KAYGI DÜZEYLERİNİN İNCELENMESİ


Alpdoğan S. S., Alp A. F.

4. Uluslararası Herkes İçin Spor Kongresi, Ankara, Türkiye, 21 - 23 Mayıs 2021, ss.135

  • Yayın Türü: Bildiri / Özet Bildiri
  • Basıldığı Şehir: Ankara
  • Basıldığı Ülke: Türkiye
  • Sayfa Sayıları: ss.135
  • Atatürk Üniversitesi Adresli: Evet

Özet

Bu araştırmanın amacı oturarak voleybol sporcularının spor yaralanması kaygı düzeylerini incelemektir. Araştırma grubunu yaş ortalaması 35,56 ± 12,11 olan 7 kadın, 57 erkek olmak üzere toplam 64 lisanslı oturarak voleybol sporcusu oluşturmaktadır. Veri toplama aracı olarak araştırmacılar tarafından oluşturulan demografik bilgi formu ile Rex ve Metzler (2016) tarafından geliştirilen ve Caz ve ark. (2019) tarafından Türkçe uyarlaması yapılan Spor Yaralanması Kaygı Ölçeği (SYKÖ) kullanılmıştır. Veriler Google Formlar aracılığıyla elde edilmiştir. Elde edilen verilerin analizi için SPSS 25.0 istatistik paket programı kullanılmıştır. Normallik testi sonucunda verilerin normal dağılım göstermediği bulunmuştur. Bu sebeple ikili karşılaştırmalar için Mann-Whitney U testi, ikiden fazla grupların karşılaştırılmasında ise Kruskal Wallis H testi uygulanmıştır. Analiz sonuçlarında cinsiyet, yaş, eğitim düzeyi, ekonomik gelir, spora başlama şekli, engel oluşum nedeni ve spor yaralanması geçirme durumu değişkenlerine göre anlamlı fark bulunmamıştır (p>0,05). Çalışma durumu değişkenine göre yeniden yaralanma kaygısı alt boyutunda çalışmayanların lehine anlamlı fark bulunmuştur (p<0,05). Çalışmayan engelli bireylerde yeniden yaralanma kaygısının yüksek olması, çalışmayan engelli bireylerin sosyalleşeceği alanların çalışanlara göre sınırlı olabileceği ile açıklanabilir. Oturarak voleybolun yanı sıra başka bir branşta spor yapma değişkenine göre ise başka bir branşta spor yapanların lehine sosyal desteği kaybetme kaygısı alt boyutunda anlamlı fark bulunmuştur (p<0,05). Birden fazla branşta spor yapan bireylerin sporcu kimliğini daha çok benimsedikleri ve sosyal desteği kaybetme kaygısını bu nedenle daha fazla yaşadıkları sonucuna varılabilir.

The aim of this study is to examine sport injury anxiety levels of sitting volleyball players. The research group consists of a total of 64 licensed sitting volleyball players, 7 women and 57 men with an average age of 35,56 ± 12,11. The demographic information form created by the researchers and also the Sport Injury Anxiety Scale (SIAS) developed by Rex and Metzler (2016) and adapted into Turkish by Caz et al. (2019) were used as data collection tools. The data was obtained through Google Forms. SPSS 25.0 statistical package program was used for the analysis of the data obtained. As a result of the normality test, it was found that the data did not show a normal distribution. Therefore, Mann-Whitney U test was used for paired comparisons and Kruskal Wallis H test was used for comparing more than two groups. In the analysis results, no significant difference was found according to the variables of gender, age, education level, economic income, type of beginning to sports, cause of disability and having a sports injury (p> 0.05). A significant difference was found in favor of the non workers in the re-injury anxiety sub-dimension according to the variable of employment status (p<0,05). The high level of reinjury anxiety among disabled individuals who do not work can be explained by the fact that the areas in which non-working disabled individuals will socialize may be limited compared to employees. According to the variable of doing sports in another branch besides sitting volleyball, a significant difference was found in the anxiety of loss of social support in favor of those who do sports in another branch (p <0.05). It can be concluded that individuals who do sports in more than one branch adopt the athletic identity more and therefore experience more anxiety about losing social support.