Amaç: Hidradenitis suppurativa (HS), abse, sinüs traktları, fistüller ve skar oluşumu ile karakterize kronik, tekrarlayan, inflamatuar bir hastalıktır. HS’nin patogenezinde ana mekanizmanın folikülose- base ünitenin foliküler oklüzyonu, ardından foliküler rüptür ve bunun sonucunda ortaya çıkan immün yanıt olduğu kabul edilmektedir. HS’nin inflamatuar patofizyolojisi henüz net olarak bilinmemektedir ancak tanı ve takibinde uzun yıllardır lökosit sayıları, eritrosit sedimantasyon hızı ve C-reaktif protein (CRP) gibi inflamatuar belirteçler kullanılmaktadır. Bu çalışmada metabolik sendrom ve kardiyovas- küler hastalık riski olan HS hastalarında Monosit/HDL-C oranı (MHR) ile ilişkiyi değerlendirmeyi ve serum inflamatuar parametreler ile ilişkisinin daha iyi anlaşılması amacıyla CRP, MHR, nötrofil/lenfo- sit oranı (NLR), platelet/lenfosit (PLR) ve monosit/lenfosit oranının (MLR) bir arada değerlendirmeyi amaçladık. Gereç ve yöntemler: Bu amaçla Ocak 2019-Mayıs 2020 tarihlerinde hastanemize başvuran HS tanısı alan sistemik veya kronik inflamatuvar hastalığı (kardiak hastalıklar, diabetes mellitus, hiper- tansiyon, hiperlipidemi ve romatoid artrit gibi bağ doku hastalıkları) olmayan hastalar ile 100 sağlıklı gönüllü katılımcıların hemogram değerleri ve kolesterol düzeyleri retrospektif olarak tarandı. Bulgular: Grupların cinsiyet açısından benzer dağılıma sahip olduğu görülürken hasta grubunun yaşlarının kontrol grubuna göre yaşlarının daha yüksek olduğu saptanmıştır. Nötrofil, Lenfosit, Monosit, Platelet, CRP, Albumin, MHR düzeyleri hastalarda anlamlı düzeyde daha yüksek olduğu buna karşın HDL ve PLR ortalamalarının ise kontrol bireylerinde anlamlı düzeyde daha yüksek olduğu görüldü. Bunların dışın- da kalan özellikler bakımından hasta ve kontrol bireyleri arasında anlamlı farka rastlanmadı. Ayrıca hemogram ölçümleri ve formüllerle hesaplanan ölçümler bakımından iki grup karşılaştırma sonuçları Tablo 1’ de yer almaktadır. Hasta ve kontrollerin yaşları arasında anlamlı fark bulunduğu için ve bu yaş farklılığından kaynaklanabilecek etkinin giderilmesi amacıyla MHR, NLR ve PLR’nin yaş farklılığının etkisi giderilerek düzeltilmiş etkileri yeniden incelendi ve MHR, 0.01 birim arttığında hastalık riskinin anlamlı düzeyde 4.07 kat arttığı, NLR, 1 birim arttığında hastalık riskinin anlamlı düzeyde 1.37 kat arttırdığı saptanmıştır. Sonuçlar: Çalışmamız objektif olarak MHR’nin diğer inflamatuvar parametre- lere göre HS için daha sensitive bir biyobelirteç olduğunu göstermiştir. HS’de tedaviye yanıtı ve takibi değerlendirmek için MHR’nin yeni bir gösterge olabileceği düşüncesindeyiz. Daha geniş ve kapsamlı çalışmalara ihtiyaç vardır.