Çocukların bireysel ve sosyal gelişimlerinde içinde yaşadıkları fiziksel çevrenin etkisi giderek daha çok kabul edilmektedir. Bu makale, Çocuk Dostu Kent yaklaşımı çerçevesinde çocuk ve kentsel mekân ilişkisini, çocuk oyun alanları üzerinden tartışmaktadır. Bu amaçla Erzurum kentinde farklı kentleşme dinamikleri ile öne çıkan üç mahalledeki çocuk oyun alanlarının erişilebilirlikleri ve alansal büyüklük açısından yeterlilikleri incelenmiştir. Erişilebilirlik analizleri için farklı yaş gruplarının değişen ihtiyaçları dikkate alınmıştır. Ayrıca çocukların hem bu alanları hem de sokak ve diğer kentsel boşlukları nasıl kullandıkları da gözlemlenmiştir. Bu analiz ilk olarak tarihsel süreçte kentsel mekân oluşumunda gözlemlenen farklılıkların çocuk oyun alanları açısından da farklı uygulamaları öne çıkardığını göstermiştir. İkinci olarak, bu analize göre tüm bölgelerde 11 yaş altı çocukların oyun alanlarına erişimi sorunlu, çocuk oyun alanı varlığı alansal büyüklük bakımından yetersizdir. Üçüncü olarak, kentsel mekânların çocuklar tarafından kullanımı sosyo-ekonomik yapıdan etkilenmektedir. Öncelikle yasal mevzuatımızda çocuk oyun alanlarının büyüklüğü ve kentsel alan içindeki dağılımına ilişkin bir standart belirlenmeli ve çocuk oyun alanları konusunda bazı zorunluluklar tanımlanmalıdır. Diğer kentsel mekânlar çocukların kullanımı açısından güvenliği artacak şekilde yeniden tasarlanmalıdır. Her ilde yoğun bir şekilde devam eden kentsel dönüşüm projeleri, kentlerdeki bu gibi sorunları çözmek ve herkes için daha yaşanılabilir kentsel mekânlar oluşturmak için bir fırsata dönüştürülebilir.