Akademik Veri Yönetim Sistemi
Akdeniz Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, cilt.12, sa.2, ss.811-843, 2022 (Hakemli Dergi)
765 sayılı TCK’dan farklı olarak, 5237 sayılı TCK’nın 150/2. maddesinde düzenlenen yağma suçunda suçun konusunu oluşturan malın değerinin az olması hâlinde faile verilecek cezada indirim yapılabileceği öngörülmüştür. Maddeye
göre, ceza indiriminin yapılabilmesi için aranan tek ölçüt ise değer azlığıdır. Bu durum yağma suçu ile yalnızca
malvarlığı değerleri korunuyormuş gibi bir düşünceye yol açtığı için öğreti tarafından eleştirilmiş ve söz konusu
maddenin yerinde bir düzenleme olup olmadığı tartışmalarının yaşanmasına yol açmıştır. Yargıtay 6. CD ise söz
konusu maddenin uygulanmasına yönelik olarak çeşitli kıstaslar geliştirmiştir. Bu çerçevede TCK m.150/2’nin uygulanabilmesi için ilk olarak, suçun konusunu oluşturan malın değeri az olmalıdır. İkinci olarak, somut olayın özellikleri
değerlendirilmelidir. Böylece malın değerinin az olduğu her durumda ceza indirimi yapılmamalıdır. Üçüncü olarak,
fail daha çoğunu alabilme imkânına sahip iken, daha azını ve ihtiyacı kadarını almalıdır. Diğer bir anlatımla, failin
kastı incelenmeli ve failde daha çoğunu alma veya ne bulursa alma şeklinde bir kastın olduğu tespit edilirse, ceza
indirimi yapılmamalıdır. Ancak Yargıtay 6. CD yakın dönemde konu ile ilgili içtihadını değiştirmiş ve TCK m.150/2’nin
uygulanabilmesi için failde daha çoğunu almaya yönelik bir kastın olup olmadığı hususunun dikkate alınamayacağına karar vermiştir. Bu çalışmanın konusu, Yargıtay 6. CD’nin TCK m.150/2 hükmünün uygulanmasına yönelik içtihat
değişikliğinin değerlendirilmesi ve söz konusu hükmün yerindeliğinin incelenmesidir. Bu kapsamda ilk olarak, 765
sayılı TCK ile 5237 sayılı TCK’da yer alan düzenlemeler karşılaştırılacaktır. Daha sonra Yargıtay 6. CD’nin konu ile
ilgili içtihadında yaptığı değişiklikten bahsedilecek ve TCK m.150/2’nin uygulanma koşullarına ilişkin görüşümüz ortaya konularak söz konusu içtihat değişikliği değerlendirilecektir. Ardından TCK m.150/2’nin yerindeliği sorunu öğreti
görüşleri ışığında incelenecek ve konu ile ilgili görüş ve önerilerimize yer verilecektir.
Unlike the Turkish Penal Code No.765, it is regulated in the article of 150/2 of Turkish Penal Code No.5237 that
the punishment to be applied for the defendant may be reduced in case of the value of the property which is the
subject of the crime is low. According to article of 150/2, the only criteria to punisment for the defendant may be
reduced is the value of the property is low. And that, on the other hand, was criticized by the doctrine as it led to
the perception that only the property is protected with the crime of plunder and has led to some arguments about
the appropriateness of the article of 150/2. However, Criminal Division No.6 of the Court of Appeal has developed
various principles for the application of the mentioned article. In this context, at first, the value of the property which is
the subject of the crime must be low in order to article of 150/2 of the Turkish Penal Code No.5237 to be applicable.
Secondly, the circumstances of the cases should be considered. Thus, the punisment will not be reduced in any case
that the value of property is low. Thirdly, the defendant should take less and as much as he/she needs while he/she
has the oppurtunity to get more. In other words, the defendant’s intent (mens rea) should be considered and if it is
confirmed that the defendant has the intention to take more or take whatever he/she finds, the punishment to be
applied will not be reduced. But Criminal Division No.6 of the Court of Appeal has recently changed its practises and
it decided that it can’t be considered whether the defendant has the intention to get more in order to the punisment
to be applied is reduced. This study is aimed that to evaluate the change of practice of Criminal Division No.6 of
the Court of Appeal about the principles of application of the article of 150/2 of Turkish Penal Code and to examine
the appropriateness of the article of 150/2. In this context, at first, the regulations in the Turkish Penal Code No.765
and Turkish Penal Code No.5237 will be compared. After that the change of practice of Criminal Division No.6 of the
Court of Appeal will be mentioned and our opinion about the application of the article of 150/2 of the Turkish Penal
Code will be prensented and that change in court practice will be evaluated. Then the appropriateness of the article
of 150/2 of Turkish Penal Code will be examined in the light of doctrinal views and our opinions and suggestions on
the subject will be presented.