KONURALP TIP DERGISI, cilt.14, sa.1, ss.42-48, 2022 (Hakemli Dergi)
Amaç: Bu çalışmada, simüle hasta ile eğitimin tıp fakültesi üçüncü sınıf öğrencilerinin empati düzeyleri üzerine etkisinin araştırılması amaçlandı.
Gereç ve Yöntem: Çalışma gönüllü 269 öğrenci ile gerçekleştirildi. Verilerin toplanmasında kısa bir bilgi formu ile Jefferson Empati Ölçeği-Öğrenci Formu kullanıldı. Ölçek öğrencilere görüşme öncesi ve sonrası iki kez uygulandı. İki grup arasındaki karşılaştırmalarda Paired t testi ve Wilcoxan testi kullanıldı.
Bulgular: Öğrencilerin yaş ortalaması 21±2.04, %54.6’sı (n=147) kadındı. Öğrencilerin toplam empati skorları görüşme öncesinde 116,63±17,86, sonrasında ise 117.35±18.48 bulundu ancak bu artış istatistiksel olarak anlamlı değildi (p>0.05). Görüşme sonrası kadın öğrencilerin toplam empati skorlarında anlamlı bir artış saptandı (p<0.05). Kadınların görüşme öncesi ve sonrası empati toplam empati skorları erkek öğrencilerden anlamlı şekilde yüksekti (p<0.05). Tıp fakültesini ideal/insanlara yardım etme isteği nedeniyle tercih eden öğrencilerin hem başlangıç skorları (117.92±17.15) hem de görüşme sonrası toplam skorları (119.10±17.68), diğer nedenlerle tercih yapan öğrencilerden anlamlı şekilde yüksekti (p=0.01). Ailesinde doktor bulunan ve bulunmayan öğrenciler arasında empati skorları açısından anlamlı farklılık saptanmadı (p>0.05).
Sonuç: Simüle hasta ile eğitim empati tutumlarını etkilemektedir. Simüle hasta ile eğitimden sonra öğrencilerin tamamına yakını hasta-hekim ilişkisinde empatinin önemini anlamıştır.
Anahtar Kelimeler: Simüle Hasta, Kötü Haber, Empati, Tıp Öğrencisi, Tutum, Tıp Eğitim
ABSTRACT
Objective: In this study, it was aimed to investigate the effect of simulated patient and education on the empathy levels of third-year students in medical school.
Methods: The study was carried out with 269 volunteer students. As a data collection tool, a short information form and the Jefferson Empathy Scale-Student Form were used. The scale was applied twice before and after the interview. Paired t test and Wilcoxan test were used for comparisons between the two groups.
Results: The average age of the students was 21±2.04 and 54.6% (n=147) were female. Total empathy scores of the students was found as 116.63±17.86 before the interview, and 117.35±18.48 after the interview, but this increase was not statistically significant (p>0.05). After the interview, a significant increase in the total empathy scores of female students (p<0.05) was detected. Women's total empathy scores before and after the interviews were significantly higher than male students (p<0.05). The total scores of the students who prefered the medical school due to their ideal/willingness to help people before (117.92±17.15) and after (119.10±17.68) the interview was significantly higher than the students who prefered the medical school due to other reasons (p=0.01). No significant difference was found between the empathy scores of students with and without doctors in their family (p>0.05). Ninety-four percent of the students emphasized that empathy was what they realized as the most important thing in this interview.
Conclusions: Education with the simulated patient affects empathy attitudes. After the experience of giving bad news with the simulated patient, nearly all of the students understood the importance of empathy in patient-physician communication.
Keywords: Simulated Patient, Bad News, Empathy, Medical Education.