Akademik Veri Yönetim Sistemi
SOSYOEKONOMI, cilt.31, sa.56, ss.389-410, 2023 (ESCI)
Bu çalışma popülizm olgusu üzerindeki liberal ve ampirik özellikleri baskın olan çağdaş
siyaset bilimi literatürünün pek de yeni olmadığını ve Soğuk Savaş dönemi Amerikan sosyal bilimleri
tarafından üretilen popülizm anlayışını yeniden tahkim etmeye çalıştığını ileri sürmektedir. 1950’li
yıllardaki Amerikan revizyonizm okulu tarafından başlatılan tartışmalarda popülizm kavramı tarihsel
bağlamından kopartılarak ve olumsuz özellikler yüklenerek oldukça pejoratif bir içerik kazanmıştır.
Çağdaş literatür Soğuk Savaş döneminin ikiz totaliterler düşüncesini, neoliberal iktisat politikalarının
yaygınlaşmaya başlaması ve Sosyalizmin çöküşünden sonra, aşırılıklar teorisine dönüştürerek, merkez
neoliberal politikalardan her sapmanın popülizm olarak etiketlenip, bir tehdit olarak anlaşılmasına yol
açmıştır. Hegemonik olan bu normatif yönelim sebebi ile çağdaş siyaset bilimi literatürü popülizm
olgusunun özneleri ve aktörleri ve artmakta olduğu düşünülen popülist iktidar ile ne yapılacağı
konusunda önemli katkılar sunmakla birlikte, hiç de tesadüf olmayan bir şekilde, popülist iktidar
ilişkilerinin toplumsal bağlamı hakkında ise büyük oranda sessiz kalmaktadır. Bu eksikliği giderme
noktasında, diyalektik-materyalist yaklaşımın önerdiği bütüncül bir iktidar ilişkileri analizi yoluyla
popülizm kavramı birlikte düşünülmelidir.
This article argues that the hegemony of liberal and empirical political science in contemporary
populism literature is hardly new. It is the re-articulation of the dominant populism understanding
directed by American social scientists within the context of the Cold War. The concept of populism in
the 1950s American revisionism school debates has been freed from its historical contexts and gathered
pejorative connotations. Contemporary literature transformed the Cold War idea of twin totalitarianism
into the theory of extremes after the neoliberal restructuring of capitalism in the 1980s and the collapse
of the USSR in 1991. In this way, any deviation from the centrist policies of neoliberal democracy is
labelled as populism and thus is considered a threat. Due to this normative tendency, which is
hegemonic, contemporary literature on populism has provided significant contributions to the analysis
of the subjects of populism and what to do with the increasing power of populist actors. Still, no
coincidence, it remains silent on the social context of populist power relations. Responding to this
discrepancy, populism has to be integrated with an analysis of unified power relations proposed by the
dialectical-materialist approaches.