Bu çalışmanın amacı, tek başına veya okside rejenere selüloz (Surgicel) ile birlikte uygulanan rifampisinin, ovariohisterektomi (OVH) sonrası postoperatif intraabdominal adezyonları önlemedeki etkinliğini bir rat modelinde değerlendirmektir. Otuz iki dişi Wistar rata OVH uygulandı ve rastgele dört gruba ayrıldı: serum fizyolojik ile tedavi edilen bir kontrol grubu (C), Surgicel uygulama grubu (S), rifampisin uygulama grubu (R) ve hem Surgicel hem de rifampisin alan bir kombinasyon grubu (S+R). Yapışıklıkların gelişimi postoperatif 28. günde makroskopik ve histopatolojik olarak değerlendirilmiştir. Ayrıca, enflamatuar ve anjiyojenik yanıtları değerlendirmek için sırasıyla TNF-α için immünohistokimyasal boyama ve VEGF için immünofloresan boyama yapılmıştır. Makroskopik ve histopatolojik değerlendirmeler, rifampisin uygulamasının (R) kontrole kıyasla adezyon oluşumunun yoğunluğunu ve şiddetini önemli ölçüde azalttığını ortaya koymuştur. İlginç bir şekilde, S grubu kontrolle karşılaştırılabilir yapışıklık oranları sergilerken, S+R grubu yapışıklıklarda orta düzeyde bir azalma göstermiştir. İmmünohistokimyasal ve immünofloresan bulgular makroskopik gözlemleri destekleyerek rifampisinin adezyon oluşumuyla ilişkili enflamatuar ve fibrojenik yanıtları hafifletebileceğini göstermiştir. Rifampisin tek başına OVH sonrası karın içi yapışıklıkların oluşumunu ve şiddetini azaltma konusunda etkili olduğu gözlemlenmiştir. Surgicel ve rifampisin kombinasyonu sinerjik bir etki yaratmamıştır, çünkü tek başına Surgicel uygulaması yapışıklıkların önlenmesinde önemli bir etki göstermemiştir. Bu bulgular, Surgicel'in hemostaz için faydalı olmakla birlikte, adezyon oluşumuna potansiyel katkısı nedeniyle dikkatli olunması gerektiğini göstermektedir. Rifampisinin abdominal cerrahi sonrası adezyon oluşumunu engelleyebileceği farmakokinetik ve hücresel mekanizmaların aydınlatılması için daha fazla araştırma yapılması gerekmektedir.
The objective of this study was to assess the efficacy of rifampicin, administered either alone or in combination with Surgicel (a oxidised regenerated cellulose-based product), in preventing the formation of intra-abdominal adhesions following ovariohysterectomy (OVH) in a rat model. Thirty-two female Wistar rats underwent OVH and were randomly assigned to one of four groups: a control group (C) treated with saline, a Surgicel application group (S), a rifampicin group (R), and a combination group receiving both Surgicel and rifampicin (S+R). Adhesion formation was assessed macroscopically and histopathological on postoperative day 28. In addition, immunohistochemical staining for Tumor necrosis factor alpha (TNF-α) and immunofluorescent staining for Vascular endothelial growth factor (VEGF) were performed to assess inflammatory and angiogenic responses, respectively. Macroscopic and histopathological evaluations revealed that rifampicin (R) significantly reduced the severity and extent of adhesion formation compared to the control group. Interestingly, the S group exhibited adhesion rates comparable to the control, while the S+R group showed a moderate reduction in adhesions. Immunohistochemical and immunofluorescent findings supported the macroscopic observations, suggesting that rifampicin may attenuate the inflammatory and fibrogenic responses associated with adhesion formation. Rifampicin alone was found to be effective in reducing the formation and severity of intra-abdominal adhesions following OVH. The combination of Surgicel and rifampicin did not provide a synergistic effect, as Surgicel alone did not demonstrate a significant impact in preventing adhesions. These findings suggest that while Surgicel may be beneficial for hemostasis, caution is warranted due to its potential contribution to adhesion formation. Further research is needed to elucidate the pharmacokinetic and cellular mechanisms by which rifampicin may inhibit adhesion formation following abdominal surgery.
