Akademik Veri Yönetim Sistemi
GÜMÜŞHANE ÜNİVERSİTESİ İLETİŞİM FAKÜLTESİ ELEKTRONİK DERGİSİ "E-GİFDER", cilt.4, sa.1, ss.50-81, 2016 (Hakemli Dergi)
Bu çalışmanın amacı durumsal kriz iletişimi teorisinin temel varsayımlarından hareketle örgüt-kamu ilişkisinin ve kriz tepki stratejilerinin krize ilişkin örgüte atfedilen sorumluluk düzeyine ve örgütsel itibar algısına olan etkilerini analiz etmektir. Araştırma toplam 316 katılımcı üzerinden, yapay/uydurma bir senaryo ve yarı- deneysel bir yöntem kullanılarak gerçekleştirilmiştir. Araştırma sonuçları örgüt-kamu ilişkileri ile kriz sorumluluk atıf düzeyi arasında negatif yönde ve ters orantılı bir ilişki olduğunu, örgüt ile olan ilişkilerini daha olumlu bulanların olumsuz bulanlara oranla krizden dolayı örgüte daha düşük düzeyde bir sorumluluk atfettiklerini ortaya koymaktadır. Elde edilen bulgulara göre kriz tepki stratejilerinden özür dileme ve gerekçelendirme stratejileri hatırlatma stratejisine göre, suçu başkasına atma stratejisi ise hem özür dileme hem de hatırlatma stratejilerine göre krizden dolayı örgüte atfedilen sorumluluk düzeyini artırmaktadır. Çalışma kapsamında elde edilen bulgular özür dileme ve hatırlatma stratejilerinin kriz sorumluluk atıf düzeyi bağlamında örgüt açısından daha iyi sonuçlar verdiğini göstermektedir. Bununla birlikte elde edilen bulgular seçilen tepki stratejisi ne olursa olsun örgüt ile kamuları arasındaki ilişkiyi olumsuz değerlendirenlerin olumlu değerlendirenlere göre krizden dolayı örgütü suçlamaya daha eğilimli olduklarını ortaya koymaktadır. Örgüt-kamu ilişkisine dair algılar ile kriz sorumluluk atıf düzeyi arasındaki ilişki en fazla sırasıyla gerekçelendirme, özür dileme, suçu başkasına atma ve hatırlatma stratejileri çerçevesinde gerçekleşmektedir. Araştırma bulguları kriz sorumluluk atıf düzeyinin yüksek olmasının örgütsel itibar algısını olumsuz yönde etkilediğini ortaya koymaktadır. Elde edilen bulgulara göre kriz sorumluluk atıf düzeyi ile örgütsel itibar arasındaki negatif yönde ve ters orantılı en kuvvetli ilişki suçu başkasına atma stratejisi, en zayıf ilişki ise hatırlatma stratejisi bağlamında gerçekleşmektedir.
The purpose of this study is to analyze the effects of organization-public relationship and crisis response strategies to the level of responsibility attributed to the organization related to crisis and the perception of organizational reputation in terms of underlying assumptions of the situational crisis communication theory. Total 316 participants joined the research in which artificial/fabricated scenario and quasi-experimental method was used. Results of the research show that there is a negative and inverse relation between organization-public relationships and the level of attribution of crisis responsibility. The level of responsibility attributed to the organization due to crisis is lower in those who define their relationship with the organization positive than in those who define their relationship negative. According to the findings, the apology and justification crisis response strategies against reminding strategy and scapegoating crisis response strategy against both the apology and reminding response strategies increase the level of responsibility attributed to the organization due to crisis. The findings obtained from the research demonstrate that the apology and reminding strategies give better results for organization in terms of the level of attribution of crisis responsibility. However, findings indicate that those who evaluate the relationship between the organization and its publics as negative, regardless of the chosen strategy, have a more tendency to blame the organization due to crisis than those who evaluate the relationship as positive. Relationship between the perceptions on organization-public relationship and the level of attribution of crisis responsibility has been shaped mostly by the justification, apology, scapegoating and reminding strategies, respectively. Findings of the research show that high level of attribution of responsibility has negative effect on the perception of organizational reputation. According to the findings, most powerful negative and inverse relation is scapegoating strategy in the relationship between the level of attribution of responsibility and organizational reputation, the weakest one is reminding strategy. Key Words: Situational crisis communication theory, organization-public relationships, crisis response.