İstanbul 2013 Dünya Psikolojik Danışma ve Rehberlik Kongresi, İstanbul, Türkiye, 8 - 11 Eylül 2013, ss.537
Bu araştırmanın amacı Dan, Neal ve
Carey (2005) tarafından geliştirilen öz düzenleme ölçeği kısa formunun Türk
kültürüne uyarlanarak ölçeğin psikometrik özelliklerinin incelenmesidir. Bu
araştırma bir ölçek uyarlama çalışmasıdır. Uyarlama çalışması olduğu için
uyarlama işleminin her bir aşamasında farklı çalışma grupları oluşturulmuştur.
Ölçeğin yapı geçerliliğini ortaya koymak amacıyla yapılan açımlayıcı faktör
analizinde (AFA) 150 kız ve 195 erkek olmak üzere toplam 345 kişiden oluşan bir
çalışma grubu üzerinde çalışılmış, doğrulayıcı faktör analizinde (DFA) ise
184’ü kız ve 205’i erkek olmak üzere toplam 389 kişiden oluşan bir çalışma
grubu oluşturulmuştur. Eş değer ölçekler geçerliliği için ise 88’i kız ve 92’si
erkek olmak üzere 180 kişiden oluşan çalışma grubu oluşturulmuştur. Güvenirlik
çalışmalarında ise iç tutarlılık ve iki yarı güvenirliği çalışmasında 110’u kız
ve 175’i erkek olmak üzere toplam 285 öğrenciden oluşan bir çalışma grubu
oluşturulmuştur. Test tekrar test güvenirliğinde ise 75’i kız 86’sı erkek olmak
üzere toplam 161 öğrenciden oluşan bir çalışma grubu oluşturulmuştur. Veri
analizleri SPSS. 20.00 paket programı ve Lisrel 8.80 aracılığıyla analiz
edilmiştir. Açımlayıcı faktör analizi sonucunda öz düzenleme ölçeğinin beş alt
boyuttan oluşan ve toplam varyansın % 41.63’ünü açıklayan bir yapı elde
edilmiştir. Bu yapının model uyumu doğrulayıcı faktör analizi ile test edilmiş
ve model uyumunun iyi düzeyde olduğu bulunmuştur. (X2= 841,66, sd=394, p=.00,
X2 /sd=2,13). Uyum indeksi değerleri ise RMSEA=.060, RMR= .054, NFI=.90, NNFI=
.94, CFI=.95, IFI=.95, RFI=.90, AGFI=.85 GFI=.90 olarak bulunmuştur. Ölçeğin
güvenirlik düzeyini belirlemek için yapılan analizler sonucunda iç tutarlılık
katsayısının a=.91 ve test tekrar test güvenirliğinin a=.90 olduğu bulunmuştur.
Elde edilen araştırma bulguları doğrultusunda Öz düzenleme Ölçeği kısa formunun
Türk kültüründe kullanılabilecek geçerliliği ve güvenirliği olan bir ölçme
aracı olduğu söylenebilir.
The aim of this research is to adapt the short form of the self-regulation scale developed by Dan, Neal and Carey (2005) to Turkish culture and examine the psychometric properties of the scale. This research is a scale adaptation study. Since it is an adaptation study, different working groups were formed at each stage of the adaptation process. In the exploratory factor analysis (EFA) performed to reveal the construct validity of the scale, a study group consisting of a total of 345 people, 150 girls and 195 boys, was studied, and in the confirmatory factor analysis (CFA), a total of 389 people, 184 girls and 205 boys. A working group of people was formed. For the validity of equivalent scales, a study group consisting of 180 people, 88 girls and 92 boys, was formed. In the reliability studies, a study group consisting of a total of 285 students, 110 female and 175 male, was formed in the internal consistency and two-half reliability studies. In test-retest reliability, a study group consisting of a total of 161 students, 75 female and 86 male, was formed.
As a result of the exploratory factor analysis, a structure consisting of five sub-dimensions of the self-regulation scale and explaining 41.63% of the total variance was obtained. The model fit of this structure was tested with confirmatory factor analysis and it was found that the model fit was good. (X2= 841.66, sd=394, p=.00, X2 /sd=2.13). The fit index values were found as RMSEA=.060, RMR= .054, NFI=.90, NNFI= .94, CFI=.95, IFI=.95, RFI=.90, AGFI=.85 GFI=.90. As a result of the analyzes performed to determine the reliability level of the scale, it was found that the internal consistency coefficient was a=.91 and the test-retest reliability was a=.90. In line with the research findings, it can be said that the short form of the Self-regulation Scale is a valid and reliable measurement tool that can be used in Turkish culture.