Bu çalışmada, işbirlikli dijital öyküleme yöntemiyle gerçekleştirilen etkinliklere yönelik öğrenci görüşlerinin ve öğrencilerin dijital öykülerle olan etkileşim durumlarının incelenmesi amaçlanmıştır. Durum çalışması deseni ile gerçekleştirilen çalışmada uygun örnekleme yöntemi ile belirlenen çalışma grubu, bir lisenin 10. sınıfında öğrenim gören 33 öğrenciden oluşmaktadır. Çalışma dijital öykü eğitimi, pilot uygulama ve asıl uygulama olmak üzere 11 hafta sürmüştür. Biyoloji dersinde gerçekleştirilen dijital öyküleme sürecinin sonunda bireysel ve odak grup görüşmeleri yoluyla veriler toplanmıştır. Uygulama boyunca öğrencilerin dijital öyküler oluştururken ne düzeyde etkileşime girdiklerini tespit için bilgisayarda ekran kayıtları alınmıştır. Yarı yapılandırılmış görüşme formu ve ekran kayıtlarıyla toplanan verilere içerik analizi uygulanmıştır. Elde edilen başlıca bulgulara göre, işbirliği içinde gerçekleştirilen dijital öyküleme süreci öğrenmeyi kolaylaştırma, pekiştirme, kalıcılık sağlama ve öğrenme motivasyonunu arttırma yönüyle öğrenme sürecine katkı sunmaktadır. Ayrıca konuyu araştırma, senaryo yaratma ve senaryoya uygun görsel bulma adımları konunun öğrenilmesine ve pekiştirilmesine en çok katkı sağlayan adımlar olarak görülmüştür. Senaryo kurgusunu oluşturmak öğrencilerin en çok zorlandıkları adımlardan birisi olmuştur. Zaman yetersizliği ise dijital öyküleme sürecinde öğrencilerin en sık karşılaştığı sorunların başında gelmiştir. Süreç ilerledikçe öğrencilerin hazırladıkları dijital öykülerde ortalama etkileşim sayılarının da artış gösterdiği görülmüştür. Bu doğrultuda, lise düzeyindeki öğrenciler arasında etkileşimi ve işbirliğini arttırmak için derslerde işbirlikli dijital öyküleme etkinliklerinin yapılması önerilmektedir.
In this study, it was aimed to examine students views on the activities carried out with the collaborative digital storytelling method and students' interaction with digital stories. The study group, which was determined by the convenience sampling method in the case study design, consists of 33 students studying in the 10th grade of a high school. The study lasted 11 weeks in total, including digital story training, pilot implementation and actual implementation. At the end of the digital storytelling process in the biology course, data were collected through individual and focus group interviews. At the same time, screen recordings were taken on the computer to determine the level of interaction of the students while creating digital stories. Content analysis was applied to the data collected through semi-structured interview forms and screen recordings. According to the main findings, the collaborative digital storytelling process contributes to the learning process in terms of facilitating learning, reinforcing, providing retention and increasing learning motivation. In addition, the steps of researching the topic, creating a scenario and finding appropriate visuals for the scenario were seen as the steps that contributed the most to the learning and reinforcement of the topic. Creating the scenario fiction was one of the most difficult steps for students. Lack of time was one of the most common problems encountered by students in the digital storytelling process. As the process progressed, it was observed that the average number of interactions in the digital stories prepared by the students increased. In line with the results of the study, it is recommended that collaborative digital storytelling activities should be carried out in lessons to increase interaction and collaboration among high school students.
