Tıp Eğitimi Dünyası, cilt.21, sa.65, ss.31-41, 2022 (Hakemli Dergi)
Amaç: Covid-19 pandemisi tüm dünyada eğitim alanını etkilemiştir. Bu süreçte tıp eğitimine önce ara
verilmiş, ardından eğitim yüz yüze platformdan çevrimiçi alana taşınmıştır. Bu çalışma ile eğitimlerinin
bir bölümü Covid-19 pandemisine denk gelen ve pandemi devam etmekteyken mezun olan hekimlerin
temel tıbbi uygulamalara ilişkin öz yeterlik algılarının, pandeminin eğitime etkisi hakkındaki görüşlerinin
ve kariyer tercihlerinin belirlenmesi amaçlanmıştır.
Yöntem: Tanımlayıcı tipteki bu çalışma, 01.07.2021-22.07.2021 tarihleri
arasında Atatürk Üniversitesi Tıp Fakültesi'nde gerçekleştirildi. Çalışma
öncesinde gerekli izinler alındı. Araştırmaya 151 yeni mezun hekim katıldı.
Veriler, çevrimiçi bir anket aracılığıyla anonim olarak toplandı. Ankete
katılım gönüllülük esasına göre sağlandı. Katılımcılara pandeminin eğitime
etkisi, kariyer planları ve temel tıp uygulamalarına ilişkin öz yeterlik
algıları soruldu. Veriler SPSS 25 istatistik paket programında analiz edildi.
Tanımlayıcı istatistikler ortalama ve standart sapma, kategorik değişkenler
sayı ve yüzde olarak sunuldu.
Bulgular: Çalışmaya katılan hekimlerin %19,9’u yurtdışında çalışmak
istediğini, %74,2’si Türkiye’de uzmanlık eğitimi almak istediğini
belirtmiştir. Yeni mezun hekimlerin %32,5’i Covid-19 döneminde
eğitimlerinin eksik kaldığını düşünmektedir. Hekimlerin kendilerini en çok yetkin gördüğü klinik
uygulamalar idrar sondası takabilme (%96), glukometre ile kan şekeri ölçümü yapabilme ve
değerlendirebilme (%96), oksijen ve nebul‐inhaler tedavisi uygulayabilme (%94), yüzeyel sütür atabilme
ve alabilme (%92,1), kan basıncı ölçümü yapabilme (%92,1) becerileridir. Hekimlerin %43,7’si
epizyotomi açabilme ve dikebilme, %33,8’i normal spontan doğum yaptırabilme, %20,5’i doğum sonrası
anne bakımını yapabilme, %20,5’i kene çıkartabilme işlemlerini yapamayacağını belirtmiştir. Epizyotomi
açabilme ve dikebilme, doğum sonrası anne bakımını yapabilme, adli rapor hazırlayabilme, ölüm belgesi
düzenleyebilme, gebe muayenesi, jinekolojik muayene ve adli muayeneyi rahatlıkla yapabileceğini ifade
edenlerin oranı %10’un altındadır. Normal spontan doğumu rahatlıkla yaptırabileceğini belirten
olmamıştır. Çalışmaya katılan hekimlerin %19,9’u yurtdışında çalışmak istediğini, %74,2’si Türkiye’de
uzmanlık eğitimi almak istediğini belirtmiştir. Yeni mezun hekimlerin %32,5’i Covid-19 döneminde
eğitimlerinin eksik kaldığını düşünmektedir. Hekimlerin kendilerini en çok yetkin gördüğü klinik uygulamalar idrar sondası takabilme (%96), glukometre ile kan şekeri ölçümü yapabilme ve
değerlendirebilme (%96), oksijen ve nebul‐inhaler tedavisi uygulayabilme (%94), yüzeyel sütür atabilme
ve alabilme (%92,1), kan basıncı ölçümü yapabilme (%92,1) becerileridir. Hekimlerin %43,7’si
epizyotomi açabilme ve dikebilme, %33,8’i normal spontan doğum yaptırabilme, %20,5’i doğum sonrası
anne bakımını yapabilme, %20,5’i kene çıkartabilme işlemlerini yapamayacağını belirtmiştir. Epizyotomi
açabilme ve dikebilme, doğum sonrası anne bakımını yapabilme, adli rapor hazırlayabilme, ölüm belgesi
düzenleyebilme, gebe muayenesi, jinekolojik muayene ve adli muayeneyi rahatlıkla yapabileceğini ifade
edenlerin oranı %10’un altındadır. Normal spontan doğumu rahatlıkla yaptırabileceğini belirten
olmamıştır.
Sonuç: Yeni mezun hekimlerin temel hekimlik uygulamalarına ilişkin öz yeterlik algıları bazı
uygulamalar için oldukça düşük seviyededir. Eğitim programının değerlendirilmesi, bu uygulamaları
kapsayacak ve öz yeterlik algılarını arttıracak şekilde geliştirilmesi gerekmektedir.
Aim: The COVID-19 pandemic has affected the education field worldwide. During this process, medical
education was first interrupted, and then the education shifted from face-to-face to online platforms. This
study aimed to determine the self-efficacy perceptions on basic medical practices, opinions on the effects
of the pandemic on education, and the career choices of newly graduated doctors who continued their
education and graduated during the pandemic.
Methods: This descriptive study was conducted between 01.07.2021-22.07.2021 at Ataturk University,
School of Medicine. Necessary permissions were obtained prior to the study. One hundred and fifty -one
newly graduated doctors participated in the study. The data were collected anonymously using an online
survey. Participation in the survey was voluntary. Questions on the effects of the pandemic on education,
career plans and self-efficacy perceptions on basic medical practices were posed to the participants. Data
were analyzed with the SPSS 25 statistical package program. Descriptive statistics were presented as
mean and standard deviation, and categorical variables were presented as numbers and percentages.
Results: 19.9% of the doctors participating in the study stated that they wanted to work abroad and 74.2%
stated that they wanted to receive specialty training in Turkey. 32.5% of newly graduated doctors believed
that their education was disrupted during the COVID-19 pandemic. The clinical applications that the
doctors considered themselves the most competent were inserting a urinary catheter (96%), measuring
and evaluating blood glucose with a glucometer (96%), applying oxygen and nebulous‐inhaler therapy
(94%), performing and removing superficial sutures (92.1%), and measuring blood pressure (92.1%). Of
the doctors, 43.7% stated that they could not perform episiotomy and suturing, 33.8% spontaneous vaginal
delivery, 20.5% post-natal mother care, and 20.5% tick removal procedures. The rate of those who stated
that they could perform episiotomy and stitching, provide postpartum maternal care, prepare a forensic
report, issue a death certificate, perform a pregnancy examination, gynecological examination and
forensic examination easily was less than 10%. No one stated that they could easily perform spontaneous
vaginal delivery.
Conclusions: The self-efficacy perceptions of newly graduated doctors on basic medical practices were
found to be quite low for some applications. The education program should be evaluated and developed
to include these practices and increase self-efficacy perceptions.