Dijitalleşme; dijital platformları ve şirketleri fiziki varlık, yerleşiklik, faaliyet ve kullanımdan bağımsız piyasa aktörleri olarak ön plana çıkaran tekno-politik bir olgudur. Bu olgu proaktif ilgi/eylemden yoksun ve jeopolitik odaklı Vestfalyan Ulus Devletler açısından gerileme ve belki de çöküş sürecinin genesisi; çıkar, beklenti ve eylemlerini dijital ekosistemin diğer alt unsurlarınınki ile uyumlaştırmayı başarabilen ulus devletler açısından ise sistemsel bir metamorfoz süreci olarak görülebilir. Weberyan bürokrasiye kıyasla yeni şartlara uyumu yüksek olan özel sektör firmaları karşısında devletlerin tepki hızının artırılabilmesi adına dijitalleşmenin neyi ve ne şekilde etkilediğinin doğru ve sade bir şekilde anlatılması gerekir.Bu safhada, bağlantısızlık çağı itibariyle ulus devletin unsurlarının ve vergi egemenliğinin kazandığı dijital boyutun anlatımı doğru bir başlangıç olacaktır. İşte bu çalışmanın amacı, dijitalleşme sürecinde yeni boyutlar kazanan devletin unsurlarından ve vergi egemenliğinden yola çıkarak, dijital vergi egemenliğini tanımlayıp tartışmaya açmaktır. Çalışma sonuç kısmında, dijitalleşmenin vergi egemenliği üzerindeki etkilerine odaklanan ve ancak her biri kendi içerisinde ayrı araştırmaya konu olan açık uçlu sorulara ve bu sorulara dayalı SWOT analize yer vermektedir. Distopik bir bakışla hazırlanan ve olasılıklara odaklanan bu fütürist çalışma; dijitalleşmenin verginin dayanağı, mükellefi, konusu, ödenme usulleri, vergi yetki alanları ve uluslararası vergilendirme bağlamında vergi egemenliğini zayıflatıp sınırlı fırsatlar vadeden fenomenal bir akım olduğu iddiasındadır. Vergi egemenliğindeki dijital dönüşümüyse, tahakkukuna ramak kalan küreselci ütopyanın (veya distopyanın) dijital bir uvertürü olarak görmektedir.