Akademik Veri Yönetim Sistemi
10.INTERNATIONAL SCIENTIFIC RESEARCH AND INNOVATION CONGRESS, Dubai, Birleşik Arap Emirlikleri, 16 - 20 Nisan 2025, ss.842-859, (Tam Metin Bildiri)
Wobbler sendromu, köpeklerde sıklıkla servikal omurga bölgesindeki (özellikle C2-C7) anormallikleri nedeniyle ortaya çıkan bir nörolojik durumdur. Bu sendrom, genellikle servikal omurga kanalındaki darlıklar ve disk hastalıkları gibi nedenlerle servikal omurlarında bası yaratmaktadır. Etkilenen köpeklerde servikal bölgesinde ağrı, zayıflık, denge kaybı ve koordinasyon bozuklukları gözlemlenmektedir. Klinik belirtiler genellikle yavaş bir şekilde başlar ve ilerleyici olabilir. Sonuç olarak, köpeklerde denge kaybı, titreme ve motor bozuklukları gibi klinik bulgular belirtiler oluşmaktadır. Woobler sendromu özellikle 2-7 yaş aralığındaki büyük ırk köpeklerde (Doberman Pinscher ve Great Dane) daha yaygındır ve tedavi edilmediği takdirde köpeklerin yürüyüşünü ciddi şekilde etkileyebilir. Woobler sendromunun teşhisinde klinik muayene, röntgen, manyetik rezonans görüntüleme (MRI) ve bilgisayarlı tomografi (CT) gibi ileri tetkik yöntemleri kullanmaktadır. Woobler sendromunu etiyolojisi ve patofizyolojisinde, büyük ve dev ırk köpeklerin genetik yatkınlıkları, displastik değişiklikler ve yaşlanmaya bağlı omurga hastalıkları bu durumu tetikleyebilir. Tedavi yöntemler olarak ilaç tedavisi, cerrahi müdahale ve fiziksel terapiyi içermektedir. Wobbler sendromunun ileri evrelerinde, cerrahi müdahale gerekli olmaktadır. Cerrahi tedavi, genellikle omurga kanalındaki darlığı açmayı veya omurilik üzerindeki baskının azaltılması hedeflenmektedir. Bununla birlikte, cerrahi dışı tedavi yöntemleri (anti-inflamatuar ilaçlar, ağrı yönetimi) de çoğu vaka için uygulanabilmektedir. Ülkemizde, veteriner hekimliği pratiğinde Wobbler sendromunun yeterince bilinmemesi ve buna bağlı olarak tanının konulmasında zorluk yaşanması, hastalığın klinik bulguları, tanı yöntemleri ve tedavi süreçlerini yeniden gözden geçirmemiz gerekmektedir.
Wobbler syndrome is a neurological condition commonly observed in dogs, typically caused by abnormalities in the cervical spine region (especially C2-C7). This syndrome is often associated with cervical spinal canal stenosis and disc diseases, which exert pressure on the cervical vertebrae. Affected dogs exhibit pain in the cervical region, weakness, loss of balance, and coordination deficits. Clinical signs typically start gradually and may progress over time. As a result, clinical manifestations such as loss of balance, trembling, and motor dysfunction are observed in dogs. Wobbler syndrome is particularly common in large-breed dogs, such as Doberman Pinschers and Great Danes, aged 2-7 years, and if left untreated, it can severely affect the dog's gait. The diagnosis of Wobbler syndrome involves clinical examination, radiography, magnetic resonance imaging, and computed tomography, among other advanced diagnostic techniques. The etiology and pathophysiology of Wobbler syndrome are often triggered by genetic predispositions in large and giant breeds, dysplastic changes, and agerelated spinal diseases. Treatment options include pharmacological therapy, surgical intervention, and physical therapy. In advanced stages of Wobbler syndrome, surgical intervention is often necessary. Surgical treatment generally aims to decompress the spinal canal or reduce pressure on the spinal cord. However, non-surgical treatment options (such as anti-inflammatory medications and pain management) can also be applied in many cases. In our country, the insufficient awareness of Wobbler syndrome in veterinary practice, coupled with the resulting difficulties in diagnosis, necessitates a reassessment of the clinical signs, diagnostic methods, and treatment protocols for this condition.