Milliyetçilik Araştırmaları Dergisi, cilt.4, sa.1, ss.93-112, 2022 (Hakemli Dergi)
19. yüzyılın ikinci yarısının en önemli Fransız Şarkiyatçıları arasında
yer alan Ernest Renan, aynı zamanda bir antropolog ve filolog olarak, çalışmalarının büyük bir kısmını “Sâmî aklı” adını verdiği fenomeni açıklamaya adamıştır. “Müslüman-Arap” karakteri çerçevesinde somutlaşan
Sâmî ırkı, Renan için “tamamlanmamış” ve “eksik” bir kategori anlamına
gelirken bu eksikliğin temelineyse dilbilimsel nitelikler yerleştirilir. Renan’a göre Sâmîlerin Hint-Avrupa topluluklarından geri olmalarının asıl
sebebi, dillerinin ve ondan doğan bütün bir kültürel sistemlerinin çok sesliliğe izin vermeyen stabil ya da donuk yapısıdır. Öte yandan pek bilinmese de Renan, Fenike arkeolojisi ve antropolojisinin modern dönemdeki
kurucu figürlerinden biridir ve 1860’lı yıllarda Fransız imparatoru III. Napolyon’un görevlendirmesiyle çıktığı Lübnan ziyareti, siyasal açıdan oldukça önemli sonuçlara yol açmıştır. Renan’ın, başta Mârûnîler olmak
üzere Lübnan’daki Hıristiyan topluluklar üzerine gözlemleriyle Fenikeliler hakkındaki çıkarımlarını ihtiva eden Mission de Phénicie başlıklı yapıtı, modern Lübnan düşüncesini mümkün kılan çok önemli bir
temsiliyet sürecini gündeme getirir. Lübnanlıların Fenikelilerin soyundan
geldikleri ve çevrelerindeki Arap-İslam (yani Sâmî) kültürel kalıplarından
azade, istisnai bir milli karaktere sahip oldukları yönündeki yaklaşım, Suriye’den ve daha geniş bir Arap siyasal örgütlenmesinden bağımsız Lübnan düşüncesinin çekirdeğini oluşturacaktır. Bu çalışmada, öncelikle Renan’ın Sâmî antropolojisi ve filolojisiyle ilgili genel düşünceleri ortaya konulacak ardından onun, teritoryal Lübnan milliyetçiliğine yön veren Lübnan gezisi ve Mission de Phénicie’si üzerinde durulacaktır.