III. Abdurrahman ve II. Hakem dönemleri, Endülüs’ün siyasi ve kültürel açıdan en fazla geliştiği ve olgun bir devlet hüviyeti kazandığı bir süreçtir. Otoriter halifelerin ardından çocuk yaşta halifelik makamına getirilen II. Hişam ise yönetim kabiliyetlerini henüz kazanamadığından, Endülüs Emevi Devleti, fiilen hacib Mansur İbn Ebi Amir tarafından yönetilmiştir. II. Hişam’ın tüm yetkilerini kullanarak devlete dahili olaylarda olduğu gibi harici meselelerde de liderlik eden Mansur, bu dönemde pek çok kritik karara imza atmıştır. Endülüs siyasi tarihinde önemli bir dönemeci temsil eden Amiri İktidarı süreci (976-1009), bölgedeki ilmi ve kültürel hayat üzerinde de önemli etkiler bırakmıştır. Araştırmamız çerçevesinde Mansur İbn Ebî Âmir’in icraatlarının Endülüs’ün ilim ve kültür hayatına etkisi ile onun felsefi ilimlere yaklaşımı üzerinde duracağız. Bu hususta Mansur’un onayıyla vuku bulan kitap yakma hadisesini inceleyerek, olayın perde arkasındaki faktörleri tespit etmeye çalışacağız. Ayrıca Mansur döneminde felsefe ile meşgul olan kimselere ve Mansur’un onlara karşı olan tavrına değinerek Endülüs Emevi Devleti’nin son aşamasında felsefeye yaklaşımın mahiyetini gözler önüne sermeye çalışacağız.
The reigns of Abdurrahman III and Hakem II were the period when Andalusia developed the most politically and culturally and gained the identity of a mature state. Since Hisham II, who was brought to the caliphate as a child after authoritarian caliphs, had not yet acquired the skills of governance, the Umayyad State of Andalusia was de facto ruled by Hajib Mansur Ibn Abi Amir. Mansur, who used all the powers of Hisham II and led the state in internal as well as external affairs, made many critical decisions during this period. The period of the Amiri rule (976-1009), which represents an important turning point in the political history of al- Andalus, also had a significant impact on the scholarly and cultural life in the region. Within the framework of our research, we will focus on the impact of al-Mansur Ibn Abī 'Amir's actions on the scientific and cultural life of al-Andalus and his approach to philosophical sciences. In this regard, we will examine the book burning incident that took place with the approval of al- Mansur and try to determine the factors behind the scenes. In addition, we will try to reveal the nature of the approach to philosophy in the last phase of the Andalusian Umayyad State by mentioning the people who were engaged in philosophy during the reign of Mansur and Mansur's attitude towards them.
