Düşünme, yüklem, yani iş, eylem, oluştur. Düşünce ise, nesne, yani öznenin yaptığı iş, eylemden etkilenen öğedir. Kısaca düşünce, düşünme eylemlerinin sonunda ortaya çıkan, başkaları için de varlık bulan üründür. Sistematik ifadeyle, düşünme; kişinin kendi içerisinde bir faaliyet iken, düşünce ise düşünmenin başka bilinçlere ulaşmış halidir.

Her eylem düşünmeyi gerektirir. Bu nedenle de insanın var olduğu andan itibaren düşünme olgusu oluşmuş ve felsefeye temel prensip olmuştur. Çünkü düşünme olmadan hareket etmek, eylemleri gerçekleştirmek oldukça zordur. Bu nedenle de felsefi süreç içinde düşünme olgusunun nasıl ele alındığını, düşünceden farkını ve filozofların düşünme hakkındaki söylemleri çalışma açısından önem arz etmektedir. Bundan kaynaklı olarak ilk örneklerine giderek düşünme sürecinin filozoflar tarafından algılanışına bakılmış, ardına düşünme üzerine temel olarak değinen filozoflar (Sokrates, Platon, Aristoteles, Descartes, Kant, Hegel, Heidegger gibi) açından bu olgu ele alınmıştır.

Düşünme yüzyıllar içinde ana madde sorgulamasından başlayarak, spesifik olarak ele alınan ve Varlık’ın açıklanmasına kadar giden bir süreç olarak değerlendirilmiştir. Buradan çıkan sonuç ise, düşünmenin yıllar içinde değiştiği, sadece bilişsel bir süreç olarak ele alınmadığı, içsel bir konuşma yanında mantıksal ve varlıksal olarak ele alındığı görülmüştür.