OTEL İŞLETMELERİNDE İŞ BECERİKLİLİĞİNİN İŞTEN AYRILMA NİYETİ ETKİSİNE YÖNELİK BİR İNCELEME, Doç. Dr. Erdem Sarıkaya, Editör, gece kitapligi, Ankara, ss.587-606, 2021
Giriş
Küresel ekonomide yaşanan gelişmeler, yeniliğin ve insan odağının ışığında etkilerini gösteren gelişmeler, geleneksel iş tasarımı teorisinin de evrim geçirmesine sebep olmuştur. İş görenlerin ast ve üst ilişkileri, işinin doğasının gereği olarak, üst düzey yöneticiler tarafından belirlenmesi üzerine yoğunlaşmaktadır. Bu durum iş görenlerin pasifleşmesine sebep olmaktadır. Literatürde konu ile ilgili birçok çalışma bu durumu vurgulamaktadır (Kerse, 2017). Wrzesniewski ve Dutton (2001) tarafından akademik yazına kazandırılan “İş becerikliliği/zanaatkârlığı” (Job Crafting) kavramı “alternatif iş görme tasarımı” olarak vurguladıkları, “bireyin yapmakta olduğu görev ve ilişkilerine uygulamak üzere nitelikleri doğrultusunda yapmış olduğu fiziksel, bilişsel ve düşünsel değişiklikler” şeklinde tanımlamışlardır. İşten ayrılma kavramı ise kısaca çalışanın işten istifa etmesi ya da işten çıkarılması olarak tanımlanmaktadır. İşten ayrılma niyeti, işten ayrılmaya yola açan bir sebep olarak gösterilmekle birlikte (Mobley, 1982), örgütten ayrılma ile ilgili bilinçli ve temkinli bir kararı ifade etmektedir (Bartlett, 1999). İşten ayrılan bir işgören, işten ayrılmadan önceki masraflara ek olarak personel arama, eğitim, yerine işe alım masrafları gibi nedenlerden dolayı işletmelere %100 ile %300 arasında bir maliyet oluşturmaktadır (Mello, 2014). Bu yüzden işten ayrılma sebeplerini bulmak işletmeler açısından büyük önem taşımaktadır.