Amaç: Mesleki egzama sık görülen bir meslek hastalığıdır ancak hastalık başlangıcı ile tanısı arasındaki süre oldukça uzundur. Semptomların başlangıcı ile tanı arasındaki süre uzadıkça prognoz da kötüleşmektedir. Tanı ve tedavi aşamasında dermatologların yanı sıra aile hekimleri ve işyeri hekimleri de rol almaktadır. Çalışmamızda mesleki egzama tanısında ve tanı sonrası hastaların ele alınışında bu hekim grupları arasında farklılık olup olmadığını ve mesleki egzamalar konusundaki bilgi düzeyi ve eğitim açığının hangi aşamalarda ve konularda yaşandığını tespit etmeyi amaçladık. Gereç ve Yöntem: Bu tanımlayıcı çalışma Ocak 2012-Aralık 2013 yılları arasında gerçekleştirildi. Dermatolog, aile hekimi ve işyeri hekimlerine e-posta yoluyla 15 soru içeren bir anket gönderildi. Verilerin analizi SPSS 22.0 programı kullanılarak yapıldı. Bulgular: Çalışmaya 313'ü dermatolog, 53'ü aile hekimi ve 27'si işyeri hekimi olmak üzere toplam 393 kişi katıldı. Çalışmaya katılanların %63,4'ü ayda 10-100 el egzaması hastası muayene etmekteydi. Katılımcıların %85,9'u el egzaması olan hastalara "her zaman" ne iş yaptığını sorduğunu ifade etti. El egzaması olan hastalara iş yerinde maruz kaldığı maddelerin neler olduğunu ise %71,7'si "her zaman" yanıtını verdi. Mesleğe bağlı el egzaması düşündüğünüz hastalarda hangi yolu seçersiniz? sorusuna "sevk ederim" ve "mesleği bırakmasını söylerim" yanıt oranı aile hekimi ve işyeri hekimlerinde daha yüksekti. İşyeri hekimi ve aile hekimleri "dermatoloji uzmanına" sevk ederken, dermatologların "yama testi yapılan bir dermatoloji kliniğine" ya da "meslek hastalıkları hastanesine" sevk ettikleri tespit edildi. Katılımcıların %91,2'si mesleki egzamalar konusunda daha fazla bilgi sahibi olmak istediğini belirtirken, en çok bilgi sahibi olunmak istenen konunun "işyerlerinde maruz kalınan alerjen/irritan maddeler" olduğu tespit edildi.Sonuç: Yaptığımız anket sonucunda katılan hekimlerin büyük çoğunluğu mesleki egzamalar konusunda daha fazla bilgi sahibi olmak istediklerini belirtmişlerdir. Mesleki egzamalar konusunda kurs, kongre, kitap ya da derlemeler gibi eğitici faaliyetlerin daha fazla yapılması gerekmektedir. Ayrıca mesleki egzamalı hastaların tanısı, bakımı ve rehabilitasyonu konusunda özelleşmiş merkezlerin kurulması gerekmektedir.
Background and Design: Occupational hand eczema is a commonly encountered problem. The time interval between onset and diagnosis is often long and this leads to increased morbidity. Besides dermatologists, family practitioners and workplace doctors play a role in the diagnosis and treatment of the disease. We aimed in our study to evaluate the discrepancies in how the disease is diagnosed and how the patients are handled between these specialty groups. We also aimed to determine the level of knowledge about occupational eczema and how the knowledge could be increased. Materials and Methods: This was a descriptive study performed between January 2012 and December 2013. A questionnaire was sent via email to dermatologists, family practitioners and workplace doctors. Results: A total of 393 doctors, including 313 dermatologists, 53 family practitioners and 27 workplace doctors were enrolled in the study. Sixty-three percent of the doctors were examining 10-100 patients with hand eczema in a mouth. Eighty-five percent was "always" asking the occupation of the patient. 71.7% was asking "everytime" what materials are handled in the work place. The answers to the question "What is your approach to the patient after you diagnose occupational hand eczema" was "I refer the patient" and "I tell the patient to quit the job" was higher in family practitioners and family doctors. The center for referral was "dermatologists" for the workplace doctors and family practitioners while dermatologists referred the patients to "a clinic performing patch tests" or "occupational diseases centers". 91.2% of the responders stated that they wanted to have more knowledge about occupational eczema and the issue of wonder mostly found was "the allergens/irritants encountered in the workplace". Conclusion: A high number of the respondents stated that they wanted to gain more knowledge about occupational eczema. More courses, meetings, seminars are required to be performed on this topic and more papers or text-books concerning the subject should be published. In addition, special centers for the diagnosis, care and rehabilitation of these patients are needed.
