Akademik Veri Yönetim Sistemi
Kafkas Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, cilt.16, sa.8, ss.831-857, 2021 (Hakemli Dergi)
Kur’ân-ı Kerîm’i anlamanın önemi vurgulanırken, farkında olmadan/olarak kırâat
önemsizleştirilmektedir. Aynı şekilde kırâatin usulüne uygun olarak gerçekleşmesini sağlayan tecvîd
ilmi de bu önemsizleştirmeden payına düşeni almaktadır. Metnin telaffuzu anlamında daha çok “hatim
okuma” yönüyle tezahür eden kırâat şekli “anlamadan okumak”, “boş yere zaman harcamak” vb.
şekillerde kurulan cümlelerle tanımlanmakta bilerek/bilmeyerek faydasız/gereksiz algısı
oluşturulmaktadır. Konuyla ilişkili “tilâvet”, “tertîl” ve “kırâat” kavramları, “lafzın terennümü”
veçhesinden soyutlanmakta mana, “metnin içeriğini anlamak” anlamı ile sınırlandırılmaktadır. Kur’ânı Kerîm’in anlaşılmasının gereğinin vurgulanması “kırâat” önemsizleştirilmeden yapılamaz mı?
Anlamayı kırâatin ikmâl edici unsuru olarak sunmak mümkün değil mi? Ayrıca anlamadan kasıt nedir?
İddia edildiği gibi lafzın terennümü olarak kırâat anlamsız mı? Manaların kalıpları olarak harflerin ve
kelimelerin doğru telaffuzu olan tecvîd önemsiz mi? Okumaktan hatta Kur’ân-ı Kerîm’in sayfalarına
bakmaktan başka bir yeteneği kalmamış bir insanın dünyasında bu tür yaklaşımların olumlu bir
tesirinden söz edilebilir mi? Çalışmada âyetler ve ilgili hadisler ışığında bu sorular/sorunlar açısından
Kur’ân-ı Kerîm’in kırâatini “anlamadan okuma” olarak isimlendiren yaklaşımlar değerlendirilecektir.
Kırâatten kastımız Kur’ân-ı Kerîm’în yüzünden okunmasıdır.
Anahtar Kelimeler: Tilâvet, kırâat, tertîl, mukabele, hatim, yüzünden okuma
Abstract
While the importance of understanding the Holy Quran is emphasized, unintentionally, its
recitation is being trivialized. Likewise, the science of tajwid which ensures the correct realization of
recitation in accordance with its methods, takes its share from this trivialization. Reading whole Quran
which means pronunciation of the text is being identified as following sentences “recitation without
understanding”, “wasting time in vain”, etc. Thus, perception of trivialization of the Quran recitation
knowingly or unknowingly is being created. Terms of “qir’aat”, “tarteel” and “tilâwah” are abstracted
from the aspect of “recitation of the words” and the meaning of “understanding the text” is being
restricted to understanding the context of the text. Isn't it possible to emphasize the necessity of
understanding the Holy Quran without trivializing recitation? Is it not possible to present
understanding as the complementary element of the recitation? Also, what is meant by understanding?
Is the recitation of Quran meaningless as it is claimed? Is tajwid, the correct pronunciation of letters
and words as patterns of meanings, unimportant? Could such approaches have a positive effect on the
world of a person who has no talent left but to read or even to look at the pages of the Holy Quran? In
this study, in the light of the verses and related hadiths, approaches that call the Quran's recitation as
"reading without understanding" will be evaluated in terms of these questions and problems. What we
mean by recitation is reading the Quran by looking on its pages.