Akademik Veri Yönetim Sistemi
Tezin Türü: Tıpta Uzmanlık
Tezin Yürütüldüğü Kurum: Atatürk Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Dahili Tıp Bilimleri, Türkiye
Tezin Onay Tarihi: 2023
Tezin Dili: Türkçe
Öğrenci: Nurdan PÜR
Danışman: Fatma Kesmez Can
Özet:
Diyabetes mellitus (DM) pankreastan salgılanan insülin hormonunun azlığı, etkisinin olmaması veya bu
faktörlerin her ikisinin de bozukluğu nedeniyle oluşan ve hiperglisemi ile seyreden karbonhidrat, yağ ve
protein metabolizmasındaki değişikliklerle karakterize kronik bir metabolik hastalıktır. Tip 1 DM genellikle
mutlak insülin eksikliğine yol açan β-hücre yıkımından kaynaklanırken, Tip 2 DM insülin direnci,
insülin direnci zemininde ilerleyici insülin salınım defekti ile ilişkilidir. DM’ da mikrovasküler ve
makrovasküler olmak üzere 2 farklı komplikasyon bulunmaktadır. Mikrovasküler komplikasyonlar;
diyabetik nefropati, diyabetik retinopati, diyabetik nöropati ve Makrovasküler komplikayonlar;
periferik vasküler hastalık, serebrovasküler hastalık ve korener arter hastalığıdır. Diyabetik ayak
enfeksiyonu diyabetli hastalarda sık görülen ve yüksek oranda ampütasyon gerektiren ciddi bir diyabet
komplikasyondur. Bu durum genellikle yetersiz glisemik kontrol, altta yatan nöropati, periferik vasküler
hastalık veya yetersiz ayak bakımının bir sonucudur. Bununla birlikte diyabetik ayak ülserleri, ayak
osteomiyelitinin ve alt ekstremite amputasyonunun yaygın nedenlerinden biridir. Diyabetik ayak ülserleri
nedeniyle hastanede kalış süresinin uzaması, nazokomiyal enfeksiyonlar, ilaç direnci ve tedavi giderlerinin
artması, uzuv kayıpları, morbidite ve mortalitedeki artış hala önemli bir problemdir. Glisemik kontrolün
sağlanması, ayak bakımı ve gerekli tedavinin yapılmasının yanı sıra, diyabetik ülserleri gelişimindeki
patogenezin aydınlatılması, diyabetli hastalarda diyabetik ayak gelişiminin erken tespitinde yeni tedavi
metodlarının geliştirilmesine ve ilaç araştırmalarına önemli bir katkı sağlayacaktır.
Bu tez projesi ile diyabetik ayak ülserlerinin prognozuyla ilişkili şekilde yara iyileşmesinde önemli olduğu
bilinen hipoksi, inflamasyon, epitelizasyon ve restorasyon fazlarında rol alan 3 farklı biyobelirtecin; HIF1-
alfa, MMP-9 ve IL-8 düzeylerinin prognoza etkisi, risk sınıflamasının yapılabilmesi, morbidite ve
mortalitenin azaltılması için biyobelirteç olarak kullanılabilirliğinin araştırılması hedeflenmiştir.