EĞİTİM AİLE SAĞLIĞI MERKEZLERİNDE TAKİP EDİLEN DİYABETLİ HASTALARIN HASTALIĞA KARŞI TUTUMLARI VE ETKİLEYEN FAKTÖRLER


Creative Commons License

Tezin Türü: Tıpta Uzmanlık

Tezin Yürütüldüğü Kurum: Atatürk Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Dahili Tıp Bilimleri, Türkiye

Tezin Onay Tarihi: 2020

Tezin Dili: Türkçe

Öğrenci: Ercan KAVUNCUOĞLU

Danışman: Kenan Taştan

Özet:

Amaç: Diyabet, yeterince insülin üretilmediğinde veya üretilen insülinin etkin bir şekilde kullanamadığında ortaya çıkan ciddi, kronik, metabolik bir hastalıktır ve tüm dünyada dört öncelikli bulaşıcı olmayan hastalıklartan biri olan önemli bir sağlık problemidir. Diyabet tedavisi, metabolik kontrolün sağlanması sürecinde diyabet yönetimini en iyi şekilde sağlama temeline dayanmaktadır. Diyabet hastalarının diyabet yönetiminin hedefe ulaşabilmesi için yeterli bilgi, beceri ve hastalığa karşı olumlu tutuma sahip olmaları gereklidir. Bu çalışmada, Atatürk Üniversitesi Eğitim Aile Sağlığı Merkezlerinde izlenen diyabetli hastaların diyabete karşı olan tutum ve davranışlarını incelemek ve bu tutum ve davranış değişiklikleri ile ilişkili faktörleri saptamak amaçlanmıştır.

Yöntem: Tanımlayıcı-kesitsel nitelikteki araştırma, Temmuz-Aralık 2019 tarihleri arasında Atatürk Üniversitesi Aile Hekimliği Anabilim Dalı’na bağlı 5 eğitim aile sağlığı biriminde yapıldı. Eğitim aile sağlığı merkezi nüfuslarına kayıtlı, dahil edilme kriterlerine uyan ve dışlanma kriterlerini taşımayan 121 Tip 2 Diyabetes Mellituslu hasta çalışmaya alındı. Hastalar onamları alındıktan sonra veri toplama aracı olan Sosyodemografik Özellikler Formu, Klinik Veriler Formu ve Diyabet Tutum Ölçeği (DTÖ)’nden oluşan anket formu yüz yüze görüşme tekniği ile uygulandı. Veriler SPSS 22.0.0 programı ile analiz edildi. Tanımlayıcı istatistikler sayı, yüzde, ortalama, standart sapma, minimum ve maksimum değer olarak belirtildi. Numerik değişkenlerin normal dağılıma uygunluk durumu Kolmogrov Smirnov testi ile değerlendirildi. Analizlerde olarak Mann Whitney-U, Kruskal Wallis, Spearman Korelasyon testleri kullanıldı. İstatistiksel olarak önemlilik sınırı p<0.05 kabul edildi.

            Bulgular: Araştırmada katılımcıların %58.7’si erkek, %41.3’ü kadındı. Yaş ortalamaları 55.0 yıldı ve katılımcıların %49.6’sı üniversite mezunu, %84.3’ü evliydi. Araştırmaya katılan DM hastalarının %9.9’u tedavide insülin kullanıyordu, %52.1’inin diyabet dışında ek kronik hastalığı, %5.0’ında diyabetik ayak vardı. Hastaların %36.4’ü diyabet eğitimi aldığını, %58.7’si diyetine uyduğunu, %40.5’i düzenli egzersiz yaptığını belirtti. DTÖ puan ortalamaları 3.8±0.5’ti. Hastaların çalışma durumuna göre genel DTÖ puanları arasındaki fark anlamlıydı (p=0.003). Cinsiyetlerine göre özel eğitim gereksinimi (p=0.030), eğitim durumuna göre Tip 2 diyabetin ciddiyeti (p<0.001), diyabet tanı süresine göre hasta uyumuna karşı tutum (p=0.045), diyabet tedavisine göre kan glikoz kontrolü ve komplikasyonlar (p=0.040) ve hasta otonomisine karşı tutum (p=0.009), diyabet dışında kronik hastalık bulunma durumuna göre özel eğitim gereksinimi (p=0.032), diyetine uyma durumuna göre hasta otonomisine karşı tutum (p=0.032), düzenli olarak egzersiz yapma durumuna göre özel eğitim gereksinimi (p=0.030), hasta uyumuna karşı tutum (p=0.018) ve hasta otonomisine karşı tutum (p=0.007) alt grup puanları arasında anlamlı fark vardı.

            Sonuç: Diyabetli bireylerin hastalıklarına karşı tutumları cinsiyet, eğitim durumu, çalışma durumu, diyabet tanı süresi, tedavi şekli, ek kronik hastalık, diyete uyma ve düzenli egzersiz yapma durumlarından etkilenebilmektedir. Diyabet hastalarına klinik yaklaşımlarda, diyabet hasta eğitimlerinin planlanmasında ve eğitim sırasında bu durumlar göz önünde bulundurulmalıdır.

            Anahtar Kelimeler: Tip 2 diyabet, Diyabet Tutum Ölçeği, Hasta tutumu